آئین مستان

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

همه می گن گریه نکن اما می خوام زار بزنم

همه می گن آروم بگیر ولی دیگه نمی تونم

غروبا همه می گن غروب اون کوچه رو

از یاد ببرم اما نمی شه

پیش چشای منه برا همیشه

منو آتیش می زنه برا همیشه

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

کسی نمی بینه من می بینم

که کابوس شبام بغض صدام، مادرم مادرم

هر چی بگم از اون شبی که می میرم به خاطرش

مادرم منو گرفت زیر پناه چادرش

فقط اینو یادمه صدای یک سیلی تو کوچه ها پیچید

مثل یه فریاد تو تا گوشواره رو خاک کوچه افتاد

دیگه راه خونمون رو بردم از یاد

اگه بخوره باز روی زمین

کسی که بدنش زخمی باشه، مادرم مادرم

صورتی که هنوز داغ آتیش

روی کبودی گونه هاشه، مادرم مادرم

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

از اون به بعد تا نگاه میکنه به من

میگه این راز بزرگ بین من و تو یا حسن

من میگم که مادرم الهی

من فدای قربتت بشم یاس کبودم

کاشکی من با تو ، تو اون کوچه نبودم

مگه آروم میشه آتیش وجودم آه

میون قفسش بستریه

مریضی که دیگه جون نداره، مادرم مادرم

داره می سوزونه چشمامونو

اون دردایی که درمون نداره، مادرم مادرم

کسی نمی دونه من میدونم

که میون کوچه پیش چشام، مادرم مادرم  

همه می گن گریه نکن اما می خوام زار بزنم

همه می گن آروم بگیر ولی دیگه نمی تونم

غروبا همه می گن غروب اون کوچه رو

از یاد ببرم اما نمی شه

پیش چشای منه برا همیشه

منو آتیش می زنه برا همیشه

عباس علمدار حسین

حسین علمدار حسن

سیاه شده روز من از غم

چراغ خونم نشو خاموش

چشاتو واکن گل یاسم

مرو از هوش، مرو از هوش

بعد از تو منو غم ها

می مونم تک و تنها

دنیای بی تو تلخه

چشمامون می شه دریا

ای ماهه شب تارم

بی حیدر مرو زهرا

مگه از من چی دیدی

که دل از من بریدی

چی شد از دست یارت

دامن کشیدی

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

وصیتات می کشه من رو

آخه هنوز خیلی جوونی

خدا کنه من برم اما

تو بمونی، تو بمونی

ای یار بی قرارم

پاییزه بی بهارم

من بی تو بی پناهم

تنهای روزگارم

رحمی کن به دل من

من جز تو کی و دارم

شبا تا صبح بیدارم

تا سحر بی قرارم

اگه با من نباشی

تمومه کارم

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

دوباره از حال می ره زینب

برای پرپر زدن تو

چه جوری آروم بشه امشب

حسنه تو، حسنه تو

اشکاشون روی گونه

می باره دونه دونه

دستاشون تو قنوته

شبای آسمونه

این سوز ناله هاشون

قلبم رو می سوزونه

پاشو ما رو نگاه کن

برا زینب دعا کن

دیگه دارم می میرم

چشاتو وا کن

تو میری من می مونم

گل یاس جوونم

با نگاهت کشیدی

آتیش به جونم

واااای،وای مادر

در میون کوچه ها محشری شد بپا

از صدای حسین کوچه شده کربلا

آتیش از در می ره بالا

پشت درها افتاده زهرا

ابری تیره بر رخ ما

خون گرفته چشم مولا

از در خونه تا مسجد

ازدحامه از تماشا

ناله حسن واویلا، داد بی صداست واویلا

ناله حسین واویلا، مادرم کجاست واویلا

مونده زیر دست و پا حرمت فاطمه

شعله می بارد ازغربت فاطمه

گریه سهم آسمونه

سهم کوچه خاک و خونه

سهم زهرا تازیونه

سهم مردم بی وفایی

سهم زینب بی قراری

بین کوچه نیمه جونه

مسجد النبی واویلا زیر و رو می شه واویلا

وقتی با علی واویلا روبرو می شه واویلا

ناله حسن واویلا، داد بی صداست واویلا

ناله حسین واویلا، مادرم کجاست واویلا

رو لب یهودیا قصه ی خیبره

کوچه شرمنده از دستای حیدره

این سپاهه این دلاور

این نبرده نابرابر

کرده شهرو مثل محشر

پیش چشم مرد خیبر

یاس خونش می شه پرپر

سرخ سرخه چشم حیدر

بار غم روی واویلا، شونه علی واویلا

قتله گاه شده واویلا، خونه علی واویلا

ناله حسن واویلا، داد بی صداست واویلا

ناله حسین واویلا، مادرم کجاست واویلا

توی شهری که یه روز پُر می شه از عطر خدا

نفسای کسی که رد می شه از کوچه ی ما

حالا امروز میان و خونه مو آتیش می زنن

تو رو توی کوچه ها، روی زمین می کشونن

داره بارون می باره

دستات دیگه جوون نداره

کوچه پر از نامحرمه

برگرد که از حاشیه ی

چادر تو خون می باره، وااای

خدایا خدایا این شهر بی دلاوره

خدایا خدایا این جنگ نا برابره

چرا داری از خدا مرگتو خواهش می کنی

وقتی زیر دست و پا، منو نوازش می کنی

اگه یک باره دیگه پا شدی از روی زمین

اشک بی تابی رو تو غیرت این چشما ببین

چه شبِ تاری شده

زخمات، همه کاری شده

کارم تموم شد تا دیدم

جای رد خون تو که

روی زمین جاری شده، وااای

خدایا خدایا، جونم پُر شراره شد

خدایا خدایا، قلبم پاره پاره شد

خدایا خدایا این شهر بی دلاوره

خدایا خدایا این جنگ نا برابره

توی کوچه میارن، جونمونو رو لبمون

پاشو تا آروم بشه گریه های زینبمون

این نامردا که نموندن زیر دِین من و تو

چه بلایی میارن سرِ حسین من و تو

بذار آتیش بگیرم

کاشکی همین جا بمیرم

زهرا حلالم کن اگه

رفتم که دیگه بی تو ام

 این خونه بیرون نمی رم، وااای